Μοναστηριακή Μελισσοκομία – Πώς άρχισαν όλα

Σύμφωνα με το μοναστηριακό τυπικό που οι όσιοι και θεοφόροι πατέρες θεοπνεύστως θέσπισαν, ο μοναχός κατανέμει τον καθ’ ημέρα χρόνο του τόσο στην προσευχή και την εργασία όσο και στην ξεκούραση.

Η προσευχή, κοινή ή κατά μόνας, είναι η κατ’ εξοχήν προσπάθεια του μοναχού να επικοινωνήσει με τον αληθινό Θεό και να τον λατρεύσει.

Η άσκηση, πάντα καθοδηγούμενη από τη διάκριση του πνευματικού οδηγού, Γέροντα, είναι παθοκτόνος και ποτέ σωματοκτόνος.

Η εργασία, ή αλλιώς διακονία, στο μοναστήρι είναι απαραίτητη. Και αυτό γιατί, όπως λέγουν οι σοφοί πατέρες της Εκκλησίας «η αργία είναι η μήτηρ πάσης κακίας». Εκτός αυτού, είναι και αναγκαία για βιοποριστικούς λόγους.

Ο Απόστολος Παύλος, με περισσή την εν Κυρίω καύχηση, επεδείκνυε τα ταλαιπωρημένα χέρια του καθότι σκηνοράφος, λέγοντας «αι χείραι αύται διηκόνησαν εμοί και τοις συν εμοί» καθώς και, απευθυνόμενος προς τους Θεσσαλονικείς, έλεγε κατηγορηματικά «ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω».

Οι πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Ιακώβου ζώντας σε ένα μοναστήρι κοινοβιακού χαρακτήρα από της ιδρύσεώς του το 1994, εκτός των εκκλησιαστικών- μοναχικών καθηκόντων τους, αγωνίζονται «ιδίοις χερσί» για τον βιοπορισμό τους.

Αρχικά ασχολήθηκαν με την κατασκευή θυμιάματος, κήρου και κομποσκοινιών. Στη συνέχεια παρασκεύαζαν πληθώρα γλυκών του κουταλιού, ηδύποτα καθώς και γαλακτοκομικά προϊόντα. Το 2005, όμως, ένα αναπάντεχο γεγονός έστρεψε το ενδιαφέρον και την προσοχή τους στην μελισσοκομία.

Την 1^η Ιουλίου 2005 κοιμήθηκε εν Κυρίω ο αείμνηστος αδελφός Χρήστος Δημητρακόπουλος, μελισσοκόμος στο επάγγελμα από τις Σέρρες, ο οποίος, λόγω της αγάπης του προς τον μοναχισμό, είχε την πρόνοια και επιθυμία να συμπεριλάβει στη διαθήκη του μεταξύ των άλλων και τη δωρεά σαράντα μελισσοσμηνών  στην Ιερά Μονή. Η σύζυγος και τα τέκνα του με περισσή χαρά, αμέσως μετά τον θάνατό του, προχώρησαν στην εκπλήρωση της επιθυμίας του εκλιπόντος.

Σαράντα κυψέλες με τα αντίστοιχα μελισσοσμήνη βρέθηκαν ξαφνικά στα χέρια… αδαών και άσχετων περί την μελισσοκομία πατέρων. Όμως, όπως πολύ σοφά λέει ο ελληνικός λαός «το αγώγι ξυπνά τον αγωγιάτη».

Πολύ γρήγορα, με πνεύμα μαθητείας σε παλαιούς έμπειρους μελισσοκόμους (σε αυτό βοηθά πολύ η καλογερική προπαιδεία) καθώς και συμμετέχοντας σε επιστημονικά σεμινάρια, τόσο η γνώση όσο και το μεράκι για ορθή μελισσοκομική πρακτική αυξήθηκαν και απέδωσαν πλούσιους καρπούς. Σε όλα αυτά βέβαια καθοριστικό ρόλο έπαιξε η ευλογία του Θεού και οι πρεσβείες του οσίου Φιλάρετου, προστάτη των μελισσοκόμων. Έκτοτε το μελισσοκομείο της μονής αυξήθηκε αρκετά, όπως και η υλικοτεχνική του υποδομή.

Παράλληλα με τα βασικά μελισσοκομικά προϊόντα (μέλι, γύρη, πρόπολη, βασιλικό πολτό), συνεχώς παράγονται νέα προϊόντα, πρωτοπόρα και πρωτόγνωρα για τα ελληνικά δεδομένα τα οποία κρύβουν βαθιά μελέτη και γνώση του αντικειμένου, αμέριστη φροντίδα των μελισσών, ζήλο, μεράκι, σεβασμό στη φύση, προσευχή και ευχαριστία στον αληθινό Θεό.

Καλώς ορίσατε, λοιπόν, στην Έκθεση Μελισσοκομικών Προϊόντων της Ιεράς Μονής Αγίου Ιακώβου Αδελφοθέου!

Καλώς ορίσατε σε ένα ταξίδι γεύσης, γνώσης και… θεραπείας!

Οι ευχές σας αναγκαίες. Οι επισημάνσεις και καλοπροαίρετες κριτικές σας καλοδεχούμενες.

Ει μεν φίλος πέφυκας… είσελθε χαίρων, ει δε εχθρός και βάσκανος… πόρρω του… site τούτου! (θυμοσοφία από την Καππαδοκία)